آموزش در منزل جايگزين آموزش در مدرسه
فصلنامه خانواده پژوهی، شماره 10، دوره سوم، تابستان 1386، 621-639
دکتر محسن شکوهی یکتا، دانشیار دانشگاه تهران
دکتر اکرم پرند، پسا دکتری روانشناسی، دانشگاه تهران
چكيده:
مقارن با تحول تكنولوژي ارتباطي در دهه‌هاي اخير، آموزش در منزل به عنوان جايگزيني براي آموزش در مدرسه در بسياري از كشورها گسترش يافته است. در سال‌هاي اخير، خانواده‌ها به دلايل متعدد از جمله ارزش‌هاي خاص فرهنگي و مذهبي؛ عدم تناسب برنامه‌هاي مدرسه با نيازهاي فرزندان آنان و پايين بودن سطح آموزش در برخي مدارس به آموزش فرزندان خود در منزل رغبت بيشتري نشان مي‌دهند.
بزرگ‌ترين مزيت آموزش در منزل اين است كه مي‌توان با توجه به ويژگي‌ها، علايق و توانايي‌هاي هر دانش‌آموز براي او برنامه‌ريزي نمود. مدت زمان طي دورة تحصيلي نيز با توجه به توانايي دانش‌آموزان تنظيم مي‌گردد و آنان مجبور نيستند با همكلاسي‌هاي خود همگام باشند. بدين ترتيب از آموزش لذت برده و دچار اضطراب و نگراني نمي‌شوند.
این روش محدودیت‌هایی دارد که از آن جمله می‌توان به محدود شدن روابط اجتماعی دانش‌آموزان اشاره کرد. همچنین جایگزینی ارتباط غیرمستقیم به جای ارتباط چهره به چهره ممکن است به کاهش تجارب دانش‌آموزان بیانجامد. به‌رغم این محدودیت‌ها، آموزش در منزل در مواردی که بین فرهنگ و ارزش‌های خانواده و جامعه اختلاف زیادی وجود دارد، یا هدف‌های آموزشی که خانواده برای فرزندان در نظر گرفته است تفاوت چشمگیری با هدف‌های آموزشی مدرسه دارد و یا برای کودکان با بیماری‌‌های مزمن و معلولیت‌های شدید مفید به نظر می‌رسد. به‌کارگیری این روش در کنار تکنولوژی‌های آموزشی نظیر شرکت در کلاس‌های مجازی و استفاده از وسایل کمک‌آموزشی می‌تواند مؤثر باشد.
هدف از مطالعة حاضر بررسی آموزش در منزل به منزلة یکی از روش‌های غیررسمی آموزشی است که گاه می‌تواند جایگزین مناسبی برای آموزش‌های رسمی باشد. در این مطالعه جنبه‌های مختلف آموزش در منزل، روش‌های تسهیل‌کننده، مزایا و محدودیت‌های آن نقد و بررسی شده است.
واژگان كليدي: روش‌هاي آموزشي – آموزش در خانه – انتخاب برنامه درسی – نيازهاي دانش‌آموزان.
نظرات بسته شده است.