ارتباط عاطفی بین والدین و کودک

• داشتن ارتباط نزدیک با افراد، مانند اعضای خانواده و دوستان بر تحول فرد تأثیر دارد. روابط صمیمانه و تنگاتنگ موجب فراهم‌آمدن فرصت‌هایی برای یادگیری و حمایت اجتماعی است. بر اساس تأکید نظریه­ پردازان یادگیری اجتماعی، وجود فرصت­های یادگیری که حاصل تعامل­های اجتماعی است، تمام جنبه‌های تحول فرد را تحت تأثیر قرار می­دهد. یادگیری زبان محصول تعامل کودک با محیط اطراف و سایر اعضای خانواده است. این سایر افرادند که شیوه ارتباط و الگوی رفتار را به کودک آموزش می­دهند. مهارت­های اجتماعی و زیستی از تعامل فرد با سایر افراد به‌دست می­­ آید. کودکان از روابط چهره‌به‌چهره با افراد، بسیاری از رفتارها را می‌آموزند و درنهایت مجموعه رفتارهای آنان حاصل همین یادگیری­های اجتماعی است.

• کارکرد دیگر برقراری ارتباط با دیگران، فراهم‌کردن حمایت­های اجتماعی یا کمک‌های عاطفی و هیجانی است که فرد را در موقعیت‌های دشوار یاری می­دهد. داشتن حمایت­های اجتماعی هم موجب ارتقای سلامت روانی فرد شده و هم این‌که در مقابل وقایع استرس­ زا از فرد محافظت می­کند. بسیاری از محققان اصطلاح شبکه اجتماعی را برای توصیف افرادی که در کنار فرد قرار دارند و مجموعه حمایت اجتماعی او را فراهم می‌آورند، استفاده کرده­ اند. شبکه اجتماعی نوزاد ممکن است فقط شامل والدین باشد. با بالارفتن سن، شبکه اجتماعی کودک با پیوستن افراد دیگر (سایر اعضای خانواده و بستگان، تولد فرزند جدید، آشنایی با دوستان یا رفتن به مدرسه) گسترش می­یابد و سپس در سال‌های پیـری ریزش دارد. در این مسیر علاوه بر این‌که تغییرات در شبکه اجتماعی فرد با حضور افراد جدید و حذف برخی افراد صورت می­گیرد، فرد بر اساس مناسبت­ها، نیاز، سن، و تغییرات مکانی ارتباط خود با اعضای شبکه اجتماعی را تغییر می‌دهد و به آن شکل­های جدید می­بخشد. بسیاری از نظریه‌های مهم تحولی بر این نکته تأکید کرده ­اند که مهم­ترین روابط و مناسبات فـرد در طـول گسـتره زندگـی، روابط والـد ـ کودک در طول نوزادی است. یک ارتباط پایدار و کارآمد  والد ـ کودک برای تحول بهنجار او در تمام سال‌های بعدی حیاتی است.

برگرفته از کتاب روانشناسی خانواده

برای مشاهده فهرست و پیشگفتار کلیک کنید

عضویت در کانال مرکز خدمات مشاوره و روانشناسی استاد روزبه