شناخت اختلالات ارتباطی
تحول زبان و گفتار فرایندی انفرادی است. تحول زبان و گفتار در اغلب کودکان به‌طور دقیق تابع هنجارهای تحولی نیست؛ بعضی بسیار پیشرفته‌اند، بعضی تأخیر دارند و بعضی زبان را در یک توالی غیرمعمول کسب می‌کنند. بعضی از کودکان نیز در یادگیری و برقراری روابط بین فردی با مشکلات جدی مواجه می‌شوند. کودکانی که در درک زبان شفاهی مشکل دارند در جنبه‌های مختلف آموزشی و سازگاری فردی با معلولیت‌های بیشتری مواجه می‌شوند. اختلالات ارتباطی آسیب در توانایی دریافت، ارسال، فرایند و درک مطلب مفاهیم یا سیستم‌های کلامی، غیرکلامی و نمادهای تصویری تعریف شده است. یک اختلال ارتباطی ممکن است در فرایندهای شنیدن، زبان یا گفتار نمایان شود. برای اینکه یک فرد با اختلال ارتباطی واجد شرایط دریافت خدمات ویژه تشخیص داده شود لازم است که اختلال ارتباطی بر یادگیری او تأثیر گذاشته باشد.
آسیب‌های زبان و گفتار ممکن است از شرایط جسمانی خاصی ناشی شوند. شکاف کام، بی‌حسی عضلات دهان و آسیب‌های عصب‌شناختی از جمله شرایطی هستند که به‌ایجاد آسیب گفتار کمک می‌کنند. گاهی آسیب‌های زبان و گفتار، ثانوی بر سایر اختلالات‌اند؛ برای مثال آسیب شنوایی، فلج مغزی و تأخیرهای تحولی می‌تواند به آسیب گفتار منجر شود. بسیاری از آسیب‌های گفتار از مشکلات جسمانی ناشی نمی‌شوند و ریشۀ ناشناخته‌ای دارند.
در هر صورت بدون توجه به علت اختلالات ارتباطی می‌توان آنها را به دو دستۀ مجزا تقسیم کرد، اختلالات گفتار و اختلالات زبان. کودکان با اختلال گفتار در تولید مناسب صداها، حفظ مناسب جریان یا ریتم گفتار، یا استفاده مناسب از صدا مشکل دارند. کودکان با اختلال زبان در درک یا کاربرد نمادها و قواعد برای برقراری ارتباط مشکل دارند. اختلالات زبان و گفتار می‌تواند به‌طور جداگانه یا در کنار یکدیگر مشاهده شود . اختلالات گفتار به سه دسته تقسـیم می‌شـوند: ۱) اختلال در تولید گفتار ـ واج‌شناسی، ۲) اختلال در زمان‌بندی و روانی گفتار و ۳) اختلال در تولید صوت.
برگرفته از کتاب روان شناسی و آموزش کودکان استثنائی
برای مشاهده فهرست و پیشگفتار کلیک کنید
عضویت در کانال مرکز خدمات مشاوره و روانشناسی استاد روزبه
نظرات بسته شده است.